معرفی سیم جوش های کم آلیاژ و کاربرد آن ها در جوشکاری

سیم جوش‌ های کم آلیاژ سیم‌های از جنس فولاد کم آلیاژ هستند که مقدار آلیاژ در نوع فولاد کمتر از 5 درصد وزنی است. این سیم جوش‌ها برای جوشکاری فولادهای ساده کربنی و جوشکاری فولادهای کم آلیاژ با استفاده از روش‌های جوشکاری GMAW (جوشکاری قوسی با گاز محافظ) و GTAW (جوشکاری با الکترود تنگستن تحت پوشش گازهای محافظ) استفاده می‌شود.
سیم جوش‌ های کم آلیاژ سیم‌های از جنس فولاد کم آلیاژ هستند که مقدار آلیاژ در این نوع فولاد کمتر از 5 درصد وزنی است. این سیم جوش‌ها برای جوشکاری فولادهای ساده کربنی و جوشکاری فولادهای کم آلیاژ با استفاده از روش‌های جوشکاری GMAW (جوشکاری قوسی با گاز محافظ) و GTAW (جوشکاری با الکترود تنگستن تحت پوشش گازهای محافظ) استفاده می‌شوند.

 

مشخصات و عناصر سیم جوش های کم آلیاژ:

سیم جوش های کم آلیاژ را با بررسی فولاد و آلیاژهای به‌کاررفته در ذیل ادامه می‌دهیم؛

وقتی می­گوییم فولاد آلیاژی باید در نظر بگیریم؛ در این نوع فولاد ما به‌غیراز آهن با مقادیر متفاوتی از فلزات دیگر نیز مواجه هستیم، این فلزات در کنار درصد کربن باقیمانده و عملیاتی حرارتی که طی ساختن فولاد اتفاق افتاده است، ویژگی فولاد را برای ساختن سیم جوش‌های کم آلیاژ تعیین خواهید کرد. قبل از تقسیم‌بندی فولاد ازنظر مقدار آلیاژ و تأثیر آن در کیفیت سیم تولیدی خالی از لطف نیست درباره آلیاژ توضیحاتی داده شود.

سیم جوش های کم آلیاژ عنصر است، این عناصر که با فلز پایه ترکیب می‌شوند می‌توانند فلزی و یا غیرفلزی باشند. ترکیبی که به دست می­آید دارای خواصی متفاوت از مواد اولیه خود است.

هدف از به دست آوردن آلیاژ؛ تغییر در ویژگی‌های مواد است. ممکن است قصد؛ تغییر سختی و یا استحکام و یا مقاومت در مقابل شکست و ترک‌خوردگی براثر تنش‌های مختلف باشد. قابل‌ذکر است بر اساس تعداد عناصر شرکت‌کننده در آلیاژها آن‌ها را دوتایی و یا سه‌تایی و… می‌خوانند؛ بنابر این تعریف فولاد؛ آلیاژ دوتایی است که فلز پایه آهن و عنصر اضافه‌شده کربن می‌باشد و چون یکی از عناصر آن فلزی است و خواص فیزیکی و شیمیایی فلزی دارد به آن آلیاژ فلزی می­گویند و به علت وجود آهن آلیاژ آهنی نیز نامیده می‌شود. اگر عنصر فلزی در ساختار آن نبود، آلیاژ غیرفلزی و درصورتی‌که آهن مشارکت نداشت، مانند طلای 24 عیار آلیاژ غیر آهنی نامیده می‌شد.

 

در رابطه با آلیاژهای فلزی در نظر داشته باشید؛ آلیاژها از فلزات تشکیل‌دهنده به علت سختی بیشتر شکل‌پذیری کمتری دارند، همچنین اکثراً دمای ذوبشان نیز کمتر می‌شود، درنتیجه رسانایی ضعیف‌تری هم دارند. باید خاطرنشان کنیم در هنگام تهیه فولاد، به‌طور طبیعی مقداری عناصر آلیاژی از قبیل فسفر، منگنز، سیلیسیم و گوگرد باقی خواهد ماند که افزایش درصد منگنز و سیلیسیم و عناصر آلیاژی دیگر سبب به وجود آمدن فولاد آلیاژی می‌شود.

مزایای این سیم جوش ها در جوشکاری:

سیم جوش های کم آلیاژ یکی از انواع فولاد دو آلیاژی می‌باشند. قبل از بررسی ویژگی‌های فولاد کم آلیاژ باید درباره نقش کربن در فولاد مطلبی را به‌طور مختصر بیان کنیم. میزان کربن در فولاد بر میزان استحکام و سختی‌پذیری آن تأثیر دارند، بدین ترتیب فولاد با درصد کربن بالا استحکام و سختی بالایی دارد؛ اما چکش‌خواری و برش خوردن و قابلیت جوشکاری آن کاهش می‌یابد. بدین ترتیب احتمال شکسته شدن آن بیشتر می‌شود. اگر دقت کنید متوجه می‌شوید؛ فولاد خوب برای ساخت سیم جوش، کم‌کربن است. اگرچه میزان کربن در ویژگی خوردگی در مقابل اسید و یا آب و یا گازهای گرم اثرگذار نیست.

فولاد آلیاژی ازنظر میزان آلیاژ به دودسته کم آلیاژ و پر آلیاژ تقسیم می‌شود.

–        در فولاد پر آلیاژ میزان عناصر آلیاژی از 5 درصد بالاتر است.

فولاد کم آلیاژ که برای ساختن سیم جوش­های کم آلیاژ به کار می‌رود کمتر از 5 درصد عناصر آلیاژی دارند که اگر مقادیر کمی تیتانیم، کلمبیم و وانادیم اضافه شود به فولاد کم آلیاژ پراستحکام تبدیل می‌شوند. این فولادها سخت شدگی زیادی دارند. مقاومت در مقابل خوردگی با استفاده از پوشش مسی و اضافه کردن مقدار کمی مس و کروم و نیکل و فسفر بالا است.

 

اما به علت استحکام بالا فولاد کم آلیاژ شکل‌دهی و اره کردن و… نیروی زیادی لازم دارد.

 

برای خرید این سیم جوش ها اینجا کلیک نمایید.